Met een gedicht, een citaat uit een boek, persoonlijke ervaringen en een goed historisch besef zorgden de sprekers voor een indrukwekkende herdenking bij het Indiëmonument aan de Vecht. De meer dan honderd aanwezige belangstellenden hoorden het verhaal van een Nederlandse militair tijdens zijn wacht in de tropennacht in voormalig Nederlands-Indië en hoe deze zijn thuiskomst ervoer waarbij hij zich afvroeg of de thuisblijvers zich wel beseften wat hij allemaal had mee gemaakt. Wethouder Janssen vertelde hoe deze jongens werden uitgezonden naar de oost kort nadat de tweede wereldoorlog was afgelopen. Ook noemde hij het thema van dit jaar voor de nationale Indië herdenking “Verhalen over Leven”, iets wat ook in het verhaal van mevrouw Valk – Perdok naar voren kwam. Zij vertelde hoe zij als klein kind samen met haar ouders de Japanse interneringskampen overleefde ondanks de vele gruwelijkheden. Ook voor hen die deze kampen niet overleefden is deze jaarlijkse herdenking. In de toespraak van mevrouw Hans – Wolbink werden de zes Hardenbergse jongens bij naam genoemd waarvoor het Indiëmonument destijds is opgericht. Zij wees echter ook op het feit dat na de gemeentelijke herindeling er nog een aantal namen bij horen maar dat deze helaas niet allemaal bekend zijn. “Ook hen willen wij hier gedenken” sprak zij. Na de bloem en kranslegging na de twee minuten stilte en het zingen van het Wilhelmus verlieten de aanwezigen, waaronder tegenwoordig ook steeds meer jonge veteranen, het Indiëplantsoen om in de Voorveghter nog even ongedwongen met elkaar na te praten.
