Alweer voor de 25e keer werd er in het Indiëplantsoen stil gestaan bij de zes Hardenbergse jongens die het leven lieten in het voormalig Nederlands Indië en de slachtoffers van de Japanse oorlogskampslachtoffers. Toch was het ook deze keer weer een bijzondere herdenking. Voorzitter Schottert van de stichting Indië monument Hardenberg noemde de mensen van het eerste uur die de stichting oprichtten. Hij gaf aan dat het belang van herdenken en het door vertellen, aan vooral de jeugd, nog steeds belangrijk is. Hij deed een oproep aan de scholen om ook aan dit onderwerp aandacht te besteden en gaf aan dat de stichting staat te popelen om hierover voorlichting te geven. Ook wees hij op mevrouw Hoving die vele jaren als spreekster namens de kampslachtoffers van de Japanse interneringskampen aanwezig was. Zij genoot van de gastvrijheid van één van de bewoners van de, naast het plantsoen gelegen flat en kon zo vanaf drie hoog toch aanwezig zijn bij de herdenking. Het verhaal van de kampslachtoffers werd treffend verteld door de heer van der Ree die als kind ook zelf in de kampen heeft gezeten en het verhaal van zijn vader deelde met de ruim honderd aanwezigen. Namens de gemeente sprak locoburgemeester ten Kate. Daarna droeg mevrouw van Faassen een gedicht voor van haar man Gerrit. Het geheel werd prachtig begeleid door muziekvereniging Crescendo KNA. Voor de bloem- en kranslegging was er een indrukwekkende twee minuten stilte, gevolgd door twee coupletten van het Wilhelmus door velen meegezongen. Tot slot werd er door een groep veteranen in samenwerking met de natres een plechtige eregroet gebracht waarmee de herdenking tot een einde kwam.
